Sinterklaasgedicht

Als ik het goed heb, hadden zowel Yvonne als Sandra het sinterklaasgedicht van Dhr. Kroon voor 3c bij zich. Wat deed hij daar veel moeite voor! Hij was wel erg attent voor ons; ik heb bijvoorbeeld ook nog een kerstkaart van hem. In het gedicht wist hij blijkbaar over mij weinig te melden (onopvallend typje?), maar naar mijn idee kloppen de andere kenmerken vrij aardig! Voor diegene die het gemist hebben, hierbij het complete gedicht. Vermoedelijk dateert het uit 1979, ijverig getypt op een vol A4.

De Sint kent de vrouwtjes en de mannetjes van 3c nog maar kort
Zodat het hem aan inzicht in hun persoonlijkheid behoorlijk schort.
Maar toch begint iets van hun ware aard door te breken.
Hetgeen hem het recht geeft erover te spreken.
Vooropgesteld even: het zijn allemaal schatten en snoezen.
Waarlijk, over hen valt in slechte zin niet te smoezen.
Frankie en Ankie en grinnekende Ad,
ik wou dat ik nog meer van die dotjes had.
Hoewel, Ad met tweemaal Erik en Hans,
die grijpen, stoere mannen als zij zijn, overal hun kans.
Om te laten blijken wat een honneponnen het zijn,
Ik vind dat we ze moeten vertroetelen, hoe groot ze ook zijn.
Die andere Hans, die dus zit naast Joost,
Ja, ja, die zo gemakkelijk bloost,
Wanneer een lid van het andere geslacht hem lief toelacht,
De Sint weet meer dan jullie hadden gedacht.
Joost, jongens, jongens, die kan eten, zeg!
Die graait alle ballen gehakt en puddinkjes voor ieders neus weg.
Sandra is een Dolle Miena, zo meent de Sint,
Gelukkig de man die haar aan zijn zijde vindt.
Peter, ja die lange, dat is een bedachtzaam prater,
Die wordt nog eens leraarr, als hij niet oppast, later.
Die ene Conny, dat is me een knaap van een meid,
Die door geweldige tegenslagen stevig heen bijt.
Die andere Conny neemt geen blad vor de mond,
Ookal zitten we met dertig man in het rond.
John komt helemaal uit de west
En vindt het leven hier op school wel best.
Als Wilfred het niet meer ziet zitten pakt hij een, twee, drie,
Zijn klarinet voor nieuwe energie.
Onder de meisjes is een heel stel nijvere beestjes
Lora, het blozertje, de onverstoorbare Jacqueline met zijn tweetjes.
Het draaitolletje, Monique, en de statige Yvonne,
Die heeft soms wangen als rode balonnen.
Angelique, die was zopas een tijdje ziek,
Maar werkt weer zo hard als een boer met een riek.
Twee keurige werksters zijn Erika en Lisette,
Die schrijven ales meteen in het net.
Tanja gaat soms gebkt onder en laag cijfer,
Kopop,zegt de Sint, het ligt beslist niet aan je jver.
Niet op haar mondje gevallen is Renate,
Die had je op Strijdhof eens moeten horen praten.
Harrie, die is ook een tijdje ziek geweest,
En is de volwassenheid zelve, voor niemand bevreesd.
Dan hebben we daar nog onze Boy,
Ik meen met roze wangen, die geeft iedereen joy.
Hebben we nu al onze lieverdjes gehad?
Nee, we hebben Alex en Peter nog en een Ad.
Die zitten toevallig bij elkaar in de buurt
En zijn, durf ik wedden, nog nooit de klas uitgestuurd.

Zo, zucht de Sint, dat werk is verricht,
Ik heb van ieder de doopceel gelicht.
Wat een karwei zeg, in die archieven wroeten,
Om de waarheid te vinden over al die snoeten.
Hopelijk is niemand onaangenaam verrast,
Is dat toch het geval, dan vraagt nederig om vergeving uw gast,

De Sint

Snelle terugblik

Wat een geweldige avond! Ik sluit me bij Monique aan dat het veeeeeeel te snel voorbijging! In een paar uur tijd hebben we eigenlijk maar een paar minuten per persoon om bij te praten, en dat is natuurlijk veel te kort. Na de eerste hernieuwde kennismaking, werden de tientalle jaren moeiteloos gewist! Iedereen heel erg bedankt voor de komst en de supergezellige avond, het laatste woord is er nog niet over gezegd...

Groetjes,
Ank

PS Binnenkort hoor je meer over de gemaakte foto's en de achtergelaten berichten in het 'schriftje'